محصولات نقره و گردنبند

 

یکی دیگر از اشعار مولانا در مثنوی معنوی را که شاید کم تر شنیده و خوانده باشید آماده کرده ایم که امیدوارم لذت ببرید :

آن یکی نحوی به کشتی در نشست
رو به کشتیبان نهاد آن خودپرست

گفت هیچ از نحو خواندی گفت لا
گفت نیم عمر تو شد در فنا

دل‌شکسته گشت کشتیبان ز تاب
لیک آن دم کرد خامش از جواب

باد کشتی را به گردابی فکند
گفت کشتیبان بدان نحوی بلند

هیچ دانی آشنا کردن بگو
گفت نی ای خوش‌جواب خوب‌رو

گفت کل عمرت ای نحوی فناست
زانک کشتی غرق این گردابهاست

محو می‌باید نه نحو اینجا بدان
گر تو محوی بی‌خطر در آب ران

آب دریا مرده را بر سر نهد
ور بود زنده ز دریا کی رهد

چون بمردی تو ز اوصاف بشر
بحر اسرارت نهد بر فرق سر

ای که خلقان را تو خر می‌خوانده‌ای
این زمان چون خر برین یخ مانده‌ای

گر تو علامه زمانی در جهان
نک فنای این جهان بین وین زمان

مرد نحوی را از آن در دوختیم
تا شما را نحو محو آموختیم

فقه فقه و نحو نحو و صرف صرف
در کم آمد یابی ای یار شگرف

آن سبوی آب دانشهای ماست
وان خلیفه دجله? علم خداست

ما سبوها پر به دجله می‌بریم
گرنه خر دانیم خود را ما خریم

باری اعرابی بدان معذور بود
کو ز دجله غافل و بس دور بود

گر ز دجله با خبر بودی چو ما
او نبردی آن سبو را جا بجا

بلک از دجله چو واقف آمدی
آن سبو را بر سر سنگی زدی

امیدوارم از این داستان حکیمانه مولانا که آن را در قالب اشعاری زیبا بیان کرده است بهره برده باشید.

اشعار مولانا (از مثنوی معنوی)

 

پایان کار احمد شاملو

سال‌ های انتهایی عمر احمد شاملو کم و بیش در تنهایی گذشت که به او تحمیل گشته بود. از سویی مایل به خروج از کشور نبود و خود شاملو در این باره می‌گویید: “راستش بار غربت سنگین‌تر از توان و تحمل من است… چراغم در این خانه می‌سوزد، آبم در این کوزه ایاز می‌خورد و نانم در این سفره‌است.” از دیگر سو هیچ‌گونه اجازه ای به اشعار شاملو و فعالیت های ادبی و هنری او داده نمی‌شد و اکثر اشعار شاملو از جمله کتاب کوچه سال‌ها در توقیف مانده بودند. مریضی شاملو هم به شدت آزارش می‌داد و با شدت گرفتن بیماری مرض قندش، و پس از آن که در 26 اردیبهشت 1376، در بیمارستان ایران‌ مهر پای راست او را از زانو قطع کردند روزها و شب‌ های سختی را طی کرد. البته در تمام این دوران کار ترجمه و به ‌خصوص تدوین کتاب کوچه را ادامه داد و گاهی از او شعر یا مقاله ‌ای در یکی از مجلات ادبی به چاپ می رسید. او در دهه 70 با شرکت در شورای بازنگری در شیوه نگارش و خط فارسی در جهت اصلاح نمودن شیوه نگارش خط فارسی فعالیت کرد و همه آثار جدید یا تجدید چاپ شده‌اش را با این شیوه منتشر نمود.
سرانجام احمد شاملو در ساعت 9 شب دوم مرداد 1379 دار فانی را وداع گفت. پیکر او در روز پنج شنبه 6 مرداد از مقابل بیمارستان ایران مهر و با حضور ده‌ها هزار نفر از دوست داران شاملو تشییع گردید و در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد. انجمن قلم سوئد، انجمن قلم آلمان، چند انجمن داخلی و برخی محافل سیاسی پیام ‌های تسلیتی به مناسبت درگذشت شاملو در این مراسم ارسال کردند.